سیستم های تهویه مطبوع مدرن امروزه در تهویه مکان های صنعتی و مسکونی به صورت گسترده ای به کار گرفته می شوند.مصرف گرایی و افزایش نفوس و به دنبال آن افزایش تصاعدی مصرف منابع طبیعی از جمله پیامدهای غیر قابل انکار مدرنیته بوده است. در اغلب شهرهای بزرگ و مدرن امروز، می توان حجم بالای مصرف منابع طبیعی و آسیب به سامانه های زیست محیطی را مشاهده نمود. اما در مقابل، مدرنیته و پیشرفت روزافزون و پر سرعت تکنولوژی نیز از جهتی توانسته است راه کارهایی را برای کاهش مصرف و همین طور کاهش آسیب ها و آلاینده های وارده از بشر امروز به طبیعت ارائه دهد. از جمله سیستم ها و سامانه هایی که بشر امروز بسیار مورد استفاده قرار می دهد سیستم های حمل و نقل، دستگاه های سرمایشی، گرمایشی و تهویه مطبوع، سامانه های پیام رسانی و … هستند. در این مقاله، تصمیم داریم در مورد سیستم های تهویه مطبوع مدرن، تفاوت این سیستم ها با سیستم های سابق و هم چنین مزایای آن ها مطالبی را در اختیار علاقه مندان قرار دهیم.
سیستم های تهویه سنتی که در بسیاری از ساختمان های کهنه می توان آن ها رامشاهده نمود، اغلب دارای داکت ها و کانال کشی های عظیم و جاگیر هستند. اما با توجه به تراکم بالای شهرهای مدرن امروز، امکان استفاده از چنین سیستم های تهویه مطبوعی در اغلب ساختمان وجود ندارد. ساختمان های قدیمی اغلب از بویلر و رادیاتور برای گرمایش و از چیلر برای سرمایش استفاده می نمایند. همچنین، در بسیاری از موارد، استفاده از کولرهای تبخیری یا آبی (Evaporative Coolers) نیز با کانال کشی های طولانی و پر دردسر رایج است. لیکن سامانه های تهویه مطبوع نوین به گونه طراحی شده اند تا بتوانند پارامترهایی از قبیل:
را تا حد امکان تامین نمایند. بدین منظور، سیستم هایی طراحی و ساخته شده اند که می توانند نیازهای ذکر شده را تا حد قابل قبولی برآورده سازند. این سیستم ها را در ادامه مطالعه خواهید نمود.
هوشمند سازی (Automation) را شاید بتوان مهم ترین و اساسی ترین تفاوت سیستم های سنتی و مدرن دانست. با استفاده از هوشمند سازی یا اتوماسیون:
هم چنین، ویژگی های دیگری نیز در این سیستم های هوشمند و مدرن وجود دارند که می توانند در بهبود عملکرد دستگاه نقش بسزایی داشته باشند. برای مثال، استفاده از سنسورهای شناسایی تعداد افراد حاضر در محل می تواند در کاهش و افزایش سرعت و ریت عملکرد دستگاه موثر بوده و مصرف انرژی را مدیریت نماید. هم چنین، این سیستم ها قادرند با شناسایی پارامترهای دیگری نظیر باز ماندن پنجره ها و … نیز دستور بسته شدن پنجره ها و جلوگیری از خروج جریان هوای کنترل شده را صادر نموده و عملکرد کلی سیستم های ساختمان را تحت سلطه گیرند.
تکنولوژی VRF (Variable refrigerant flow) در سیستم های تهویه مطبوع قادر است بر خلاف یونیت های واحدی با استفاده از فن های کوچک و کاملاً بی صدا و هم چنین به دلیل عدم وجود کانال کشی های سنتی و … با حداقل تولید نویز و سر و صدای ممکن کار کند. این قابلیت می تواند به ویژه در زندگی بشر امروزه که بخش عمده ای از وقت خود را برای فعالیت در بیرون از منزل می گذارد، در ساعات استراحت بسیار مهم باشد.
سیستم های تهویه مطبوع مدرن قابلیت این را دارند تا نقاط و نواحی مختلف از یک ساختمان را به صورت جداگانه و گاه کاملاً متفاوت مورد کنترل قرار دهند. با استفاده از هواسازهای مولتی زون (Multi Zone Air Handling Unit) یا سیستم های تهویه مطبوع VRF می توان به این هدف به سهولت دست یافت.
همان گونه که قبلا نیز بدان اشاره شد، موضوع مصرف انرژی و صرفه جویی در آن یک اصل غیر قابل انکار و بسیار مهم در شرایط کنونی جهانی است. برای نیل به این اصل، لازم است تمهیداتی در سیستم های تهویه مطبوع مدرن اندیشیده شده باشد. از جمله این تمهیدات می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
نکته آخر نیز در مورد تفاوت های سامانه های تهویه مطبوع سرمایشی و گرمایشی مدرن و قدیمی، راندمان فوق العاده بالای سیستم های مدرن نسبت به دستگاه های قدیمی تر است. مواردی نظیر: